Ewangelia (Mk 6, 7-13)
Rozesłanie Dwunastu
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien».
I mówił do nich: «Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich».
Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.
ROZWAŻANIA
Jezus przygotowuje swoich dwunastu apostołów do przedłużenia Jego misji ewangelizowania świata. Dał im moc nad złymi duchami i władzę leczenia chorób, aby ci, do których się udadzą, wiedzieli, że mają do czynienia z ludźmi przychodzącymi po to, by wyzwalać, pomagać, nieść ulgę. Nie przychodzą, by szukać zysku, lecz po to, aby nieść pomoc. Do udzielania tej pomocy Jezus ich uzdolnił, dając im władzę nad złymi duchami i moc uzdrawiania. Swoim pouczaniem i przykładem już wcześniej przekazał im podstawowe treści swojej Ewangelii, aby je przekazali innym. Niczego z tego, co otrzymali, nie mieli zachować dla siebie. Wszystkim mieli się podzielić z bliźnimi, którzy jeszcze nie poznali, kim jest Jezus. Do podobnego dzielenia się z braćmi i siostrami Zbawiciel powołuje każdego dnia także i nas. Słowem, modlitwą, działaniem mamy Ewangelizować, leczyć duchowo i uwalniać świat spod panowania ducha zła.
Jezus od początku uczy swoich uczniów tego, co wzięli sobie do serca Jego wyznawcy w Kościele pierwotnym: "Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne.” (Dz 4,32). Posyłając swoich dwunastu apostołów, aby nauczali i uwalniali z chorób i mocy złego ducha, Chrystus uczy ich czegoś bardzo ważnego dla tworzącego się Kościoła i Królestwa Bożego. Uczy ich zrozumienia tego, że wszystko, co mamy od Boga, powinno służyć nie tylko nam, ale także innym. Przede wszystkim słowa Bożego nie otrzymaliśmy wyłącznie dla siebie. Również charyzmaty nie tylko nam samym mają służyć. Prawdą Bożą i charyzmatami powinniśmy ubogacać każdego, kto zechce przyjąć od nas udzielony nam przez Boga dar. Ale także ci, którzy słuchają słowa Bożego i korzystają z łask charyzmatycznych, nie mogą uważać za swoje tego, co posiadają. Ma się to przejawiać między innymi w tym, że powinni udzielać gościny u siebie posłańcom Jezusa. Z tej gościny Jezus pozwolił korzystać swoim apostołom. Powiedział: "Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić” (Łk 9,4).
Drodzy jeleniogórzanie, drodzy internauci,
Co dobrego w Jeleniej Górze?
Myślę, że wszyscy wiemy z jakim rozmachem, systematycznie od trzydziestu lat Ks. Proboszcz parafii Matki Bożej Miłosierdzia Józef Stec organizuje w Cieplicach Dzień Matki. Program święta kilkudniowy jest tak rozbudowany, że dla jego realizacji musiał powstać Komitet, a nawet Stowarzyszenie Święta Matki...
E.C CZYTAJ DALEJ...
Krzysztof Zanussi (ur. 17 czerwca 1939 w Warszawie) - polski reżyser i scenarzysta filmowy, teatralny i telewizyjny, producent filmowy, publicysta, pedagog oraz filozof.
Rozmowy o Dobrej Nowinie
z Księdzem Biskupem Zbigniewem Kiernikowskim - biskupem legnickim
Ziemia Święta
Dzisiaj, w poniedziałek 9 lipca, w Nazarecie, w kościele pw. św. Józefa zatrzymaliśmy się dłużej przy podziemnych wykopaliskach w szczególności przy baptysterium (lub żydowską mikwą) z początku ery chrześcijańskiej. Jest to rodzaj basenu o głębokości około 2 metrów. Na którego dnie znajduje się rodzaj misy a obok niej bazaltowy czarny kamień (lapis niger). W dół prowadzi siedem stopni wyłożonych mozaiką w kolorze białym i ozdobionych czarnym ornamentem mozaikowym. Jest siedem tych stopni. Na dnie tego basenu są mozaikowo zarysowane prostokątne przestrzenie, które mogą wskazywać na etapy zbliżania się do misy chrzcielnej (czy innych rytualnych obmyć).
Jako baptysterium bardzo dobrze wyraża i ilustruje proces „schodzenia” katechumena do źródła chrzcielnego, by po otrzymaniu chrztu mógł stanąć na tej bazaltowej skale, jako na fundamencie symbolizującym Chrystusa. Przywołać tutaj należy nauczanie św. Pawła w Liście do Rzymian (6 rozdział).
Chrześcijanin jako ochrzczony, czyli zanurzony w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa nie będzie się starał w swoim życiu utrzymywać „na powierzchni” przechodnich doświadczeń często determinowany tym wszystkim, co może „grozi” i powoduje w człowieku lęk przed jakimś „zarwaniem się” jego życia, lecz będzie miał świadomość oparcia na Chrystusie-Skale, który daje moc życia także w sytuacjach, które wydają się pozbawione czy pozbawiające życia (por. 1Kor 10,1-4).
Ten archeologiczny relikt pozwala nam o wiele lepiej rozumieć tajemnicą Chrztu jako zanurzenia w Chrystusie Jezusie i oparcia na Nim całego życia. A przecież o to chodzi.
Pozdrawiam
Bp Zbk
Bp ZbK
