Ewangelia (J 14, 23-29)
Duch Święty nauczy was wszystkiego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».
Rozważania
Jezus mówi o miłości Ojca i Syna do człowieka (w. 23). „Usiądę” u Jego stóp i będę słuchał Jego wyznania pełnego ciepła i przyjaźni. Zobaczę, jak intymna jest miłość Jezusa i Ojca do mnie.
Choć tak bardzo pragną we mnie zamieszkać, ich miłość jest delikatna i nigdy do niczego mnie nie przymusza. Jezus i Ojciec czekają na gesty miłości z mojej strony, aby mogli przyjść i we mnie przebywać (w. 24).
Moją miłość rozpoznają po uczynkach. Jeśli miłuję Ojca i Syna, będę zachowywał naukę Ojca. Zwrócę uwagę, że Bóg Ojciec bardziej niż słów oczekuje ode mnie konkretnych czynów.
Jezus zwraca uwagę, że wypełnianie nauki Ojca nie może być dyktowane jedynie poczuciem obowiązku. Ma ono być wyrazem miłości i pragnienia przebywania z Nim. Popatrzę na moją modlitwę, na uczestnictwo w Eucharystii i innych sakramentach: ile jest w nich „potrzeby spełnienia obowiązku”, a ile miłosnego pragnienia przebywania z Bogiem?
Wypełnianie nauki Ojca i miłosne przebywanie z Bogiem są niemożliwe bez łaski. Troskliwy Ojciec posyła mi Pocieszyciela (ww. 26-27). To Duch Święty jest źródłem wszelkich dobrych pragnień i silnej woli w wypełnianiu nauki Bożej. On mnie uwalnia od lęku i trwogi i wypełnia pokojem.
Będę prosił Ducha Pokoju, aby wyzwolił mnie od moich lęków i otwierał na miłość Ojca i Syna, i aby pogłębiał we mnie pragnienie przebywania z Nimi. Wyznawać będę z głębi serca: „Boże mój, Ciebie pragnie dusza moja”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator
Ksiądz wikariusz Piotr Olszówka
Wielki Czwartek – Jelenia Góra 14 IV 2022
Francuski pisarz Lamartine w jednym ze swoich artykułów napisał:
W każdej parafii istnieje człowiek, który nie ma rodziny, a jednak należy do rodziny całego świata. Występuje jako świadek i doradca przy wszystkich uroczystych czynnościach życia społecznego. Bez niego nie można się urodzić ani umrzeć – bierze on niejako człowieka z łona jego matki i nie wypuszcza ze swych ramion dopóki nie złoży go w grobie. Błogosławi kołyskę i trumnę, łoże ślubne i katafalk. Dzieci biegną do niego z miłością i pozdrawiają go z szacunkiem, nieznajomi nazywają go ojcem. PDF
Odpust pod Krzyżem Chrystusa. pdf, Koncert Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego.pdf
W poszukiwaniu sensu . pdf , Moc milczenia .pdf , O pokucie.pdf
ŚW. CYPRIAN OJCIEC KOŚCIOŁA I MĘCZENNIK Z jakim uszanowaniem i uniżonością do Boga modlić się należy.pdf
ŚW. CYPRIAN OJCIEC KOŚCIOŁA I MĘCZENNIK
Z jakim uszanowaniem i uniżonością do Boga modlić się należy
Atoli kto się modli, modlić się powinien porządnie, zachowując spokój należny i pokorę. W tym celu pamiętajmy na to, że stoimy w obliczu Boga, któremu podobać się trzeba zarówno z ułożenia ciała, jak i ze sposobu mówienia. Bo zuchwalstwem jest, naprzykrzać się Mu krzykami, przeciwnie zaś właściwością jest pokornego, modlić się skromnie. Zresztą sam Pan nauczył nas w skrytości modlić się w miejscach ukrytych i odosobnionych, nawet gdy się w mieszkaniu własnym znajdujemy. I sposób ten bardziej zgadza się z wiarą, która nas uczy iż Bóg jest wszędzie, wszystko słyszy, a mocą swego niezmiernego Majestatu przenika najskrytsze nawet miejsca, wedle tego co mówi Pismo Boże: Mniemasz, żem ja jest Bóg z bliska, a nie Bóg z daleka. Aza się skryje człowiek w skrytościach, a Ja go nie ujrzę? mówi Pan. Aza nieba i ziemię Ja nie napełniam? (Jerem. XXIII, 23). I gdzie indziej: Na każdym miejscu oczy Pańskie wypatrują dobrych i złych (Przyp. XV, 3). Toteż nawet i wówczas, gdy z braćmi się schodzimy i ofiarę Pańską z kapłanami sprawiamy, pamiętać powinniśmy na skromność i uszanowanie, a nie klepać modlitwy bez zastanowienia, ani też prośby nasze hałaśliwie narzucać. Bóg bowiem nie słucha słów ale serca i nie potrzebuje być upominany nieposkromionymi wrzaskami, skoro wszystkie myśli człowieka przenika, jak nas o tym sam upewnia, mówiąc: Przecz myślicie złe w sercach waszych? (Mt. IX, 4), albo: Poznają wszystkie kościoły, iżem Ja jest, który badam się nerek i serc (Apok. II, 23).
Jeżeli Bóg jest naszym Ojcem powinniśmy tak postępować, jak na synów przystało
O jak wielką jest łaskawość, jak wielką i obfitą dobroć Chrystusa Pana ku nam, który chce abyśmy na modlitwie Boga – Ojcem, siebie – dziećmi Bożymi zwali, podobnie jak On sam Synem jest Bożym! Gdyby nie to pozwolenie Jego, któż z nas poważyłby się tymi imionami posługiwać? Pamiętać nam przeto należy, bracia najmilsi, iż skoro Boga Ojcem naszym zowiemy, toteż tak postępować powinniśmy, jak na rawdziwych synów Jego przystało i tak się starać powinniśmy Jemu się podobać, jak On się nam podoba. Bądźmy jakoby świątyniami Jego, aby każdy mógł poznać, iż On w nas mieszka! Nie odradzajmy się przez uczynki nasze od Ducha Świętego! A skorośmy już uduchowniać się poczęli, nie myślmy, jak tylko o niebieskich i duchownych rzeczach. Bo Pan Bóg mówi: Ktokolwiek Mnie wielbić będzie, wielbić go będę, a którzy Mną gardzą bezecni będą (I Król. II, 30). A św. Paweł w liście swoim upomina: Azali nie wiecie iż członki wasze są kościołem Ducha Świętego, który w was jest, którego macie od Boga, a nie jesteście swoi? Albowiem kupieni jesteście zapłatą wielką. Chwalcież i noście Boga w ciele waszym (I Kor. VI, 19 sq.)
