Ewangelia (Łk 17, 11-19)
Niewdzięczność uzdrowionych z trądu
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei.
Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.
Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin.
Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».
ROZWAŻANIA
Wyobrażę sobie scenę z dziesięcioma trędowatymi, którzy błagają Jezusa o uzdrowienie. Spróbuję wczuć się w ich życiowy dramat. Są dotknięci okrutną chorobą, która sprawia, że zostają odrzuceni przez rodzinę i społeczeństwo. W rozpaczy odwołują się do litości Jezusa (ww. 11-13).
Przywołam sytuacje z przeszłości lub obecne, w których miażdżony cierpieniem lub odrzuceniem przez innych, przeżywałem chwile rozpaczy. Czy w takich momentach potrafi ę przylgnąć do Jezusa?
Zwrócę uwagę na ufność, z jaką trędowaci do zbliżają się do Jezusa. Ich prośba nie została spełniona natychmiast. Mimo tego są ulegli wobec polecenia Mistrza. Jezus wynagradza ich ufność: „Gdy szli, zostali oczyszczeni” (w. 14).
Popatrzę na moje „schorzenia”. Czy potrafi ę z ufnością mówić o nich Jezusowi?
Będę uczestniczył w radości uzdrowionych. W przeżywaniu osobistego szczęścia zapominają jednak o wdzięczności. Tylko jeden z nich wraca do Jezusa, aby Mu podziękować (ww. 15- -18). Jedynie człowiek głęboko wierzący potrafi być wdzięczny wobec Boga (w. 19).
Przywołam na pamięć chwile największego szczęścia, które dotychczas przeżyłem. Czy myślę wówczas o Bogu, by dzielić razem z Nim moje szczęście? Czy potrafi ę być wdzięczny?
Razem z Jezusem wrócę do najszczęśliwszych momentów życia, w których przeżyłem cudowną przemianę lub uzdrowienie. Będę z Nim dzielił moją radość, trwał w modlitwie uwielbienia i powtarzał: „Jezu, uwielbiam Cię w każdej uzdrowionej ranie mego życia”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator
