Ewangelia (J 7, 37-39)
Strumienie wody żywej
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów Jezus wstał i zawołał donośnym głosem:
«Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza».
A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
ROZWAŻANIA
Lęk i zamknięcie apostołów uzmysławia mi, czym jest moje życie bez Jezusa i Jego Ducha (w. 19). Jestem zdolny otworzyć się na życie i na świat na tyle, na ile żyje we mnie moc Ducha Świętego. W nim żyję, poruszam się i jestem.
Jezus każdego dnia staje pośrodku moich przeżyć i doświadczeń i mówi do mnie: „Pokój tobie”! (w. 19, 21-22). Chce mnie nawiedzać swoim pokojem i dawać mi swego Ducha radości, zwłaszcza gdy opanowują mnie lęki i duszą różne obawy.
Nie będę w stanie usłyszeć Jego głosu i przyjąć Jego Ducha, jeśli nie będzie we mnie doświadczenia przebywania z Jezusem. Od głębi mojej modlitwy Słowem zależeć będzie moja wrażliwość na Jego natchnienia w chwilach zmagań.
Jezus codziennie pokazuje mi swoje ręce i bok - znaki Jego życia i mocy (w. 20). Przywołam na pamięć chwile przygnębienia, w których namacalnie doświadczyłem Jego pociechy. Opowiem te sytuacje Jezusowi. Uwielbię Go za tamte dni.
„Weźmijcie Ducha Świętego...” (w. 22). Przedstawię sobie Jezusa, który przychodzi do Mnie, aby tchnąć we mnie swego Ducha. Uświadomię sobie, że tak samo zbliża się do mnie i mówi w każdej modlitwie, w sakramentach świętych. Mogę codziennie napełniać się Jego Duchem.
Duch Wszechmocny nie stanie się dla mnie mocą, jeśli Go nie przyjmę. Zdaje się na moją decyzję, nawet w tym, co dotyczy odpuszczenia grzechów (w. 23). Czy nie zaniedbuję Jego natchnień? Co mogę powiedzieć o mojej modlitwie osobistej, o moim życiu sakramentalnym?
Poproszę Jezusa, aby tchnął we mnie Ducha nieugaszonego pragnienia, bym zawsze Go pragnął i otwierał się na Jego moc. Będę trwał w modlitwie serca: „Jezu, pomóż mi kierować się natchnieniami Twojego Ducha!”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator
Rozmowy o Dobrej Nowinie
z Księdzem Biskupem Zbigniewem Kiernikowskim - biskupem legnickim
Czytamy Ewangelię:
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę stojącą pod krzem i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował,
rzekł do Matki:
Niewiasto, oto syn Twój.
Następnie rzekł do ucznia:
Oto Matka twoja.
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Stać pod krzyżem to także odkrywać prawdą o Maryi Matce. To otrzymywać i przyjmować Ją jako matkę chrześcijańskiego życia. To uczyć się także tego, jak być prześladowanym, jak znosi i przeżywać pozytywnie sytuacje prześladowania.
Jeśli odwołujemy się do Maryi jako naszej Matki, to każdy z nas musi wkalkulować w swoje życie prawdę o krzyżu. Jeśli uznajemy Maryję jako naszą Matkę i Królową, Królową naszego narodu, narodu ochrzczonego już przed ponad tysiącem lat i mającym tyle różnych doświadczeń, to też musimy uczyć się spoglądać w świetle krzyża zarówno na przeszłość jak i patrzeć przez pryzmat krzyża w przyszłość a tym samym stosownie do tego przeżywać teraźniejszość: wszystkie sytuacje
Dziś my, wierzący jesteśmy spadkobiercami tego Testamentu naszego Odkupiciela danego z krzyża. Spadkobiercami tego testamentu zawierającego obietnice już wypełnione w Chrystusie. Poznajemy i odkrywamy to patrząc też w wydarzenia, jakich Bóg w przeciągu całej historii zbawienia uczynił ludzkości.
Wspominamy dziś to wszystko i świętujemy uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Wspominając także wielkie wydarzenie, jakim w naszym Narodzie było uchwalenie Konstytucji 3 Maja. Jakim było odzyskanie niepodległości przed 100 laty. Te zrywy intelektualne, społecznościowe i polityczne, które zmierzały do ratowania Ojczyzny w obliczu zagrożeń zewnętrznych, ale także tych, które niszczyły nasz naród od wewnątrz, były w bardzo dużej mierze przeniknięte duchem religijnym i odwoływaniem się do tożsamości chrześcijańskiej. Wielką rolę w tym odegrała pobożność maryjna.
To spoglądanie na Maryję pomagała przekraczać progi nieporozumień, własnych interesów i jednoczyć się w zaangażowaniu dla dobra wspólnego i narodowego. To w świetle wiary jawiło się rozumienie praw człowieka, każdego człowieka jako mającego swoją godność i uprzywilejowanego do tego, by służyć kształtowaniu społeczności, w której każdy będzie liczył się jako pełnoprawny członek wolnej społeczności. Jednak nie jako sam w sobie i dla siebie, lecz jako poddany Bogu we wspólnocie, która szuka odniesienia do Boga.
To jest sprawa bardzo aktualna także dzisiaj. Jeśli dziś spotykamy się z tendencjami i dążeniami do tego, by zabierać człowiekowi Boga i wykluczać Jego zbawczą obecność z życia człowieka, to jest to nowy rodzaj jakiegoś absolutyzmu i totalitaryzmu, co prowadzi do różnych form zniewolenia.
Odnosi się to do wszystkich dziedzin życia człowieka i do jego organizowaniu się społecznym i politycznym, prowadzi do niewłaściwych uprzywilejowań i działań, w których liczą się interesy jednostek, frakcji społecznych grup partyjnych. A przede wszystkim grozi propagowanie koncepcji człowieka niezależnego od Boga i wprost bez Boga. Tylko odniesienie do Boga: odniesienie do Jego łaski i Jego sprawiedliwości może pomóc właściwie promować człowieka.
Niechaj Mary - nasza Matka i Królowa nam w tym wszystkim będzie nada pomocą
Bp ZbK
Be Sociable, Share!
