Ewangelia (J 16, 12-15)
Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
ROZWAŻANIA
Tylko Duch Święty może poprowadzić mnie do głębokiej więzi z Bogiem Ojcem i z Jezusem. Poznać prawdę o Bogu oznacza doświadczyć Jego miłości - tej miłości, jaką nawzajem darzą się Ojciec i Syn.
Duch Święty oznajmia nam miłość Ojca i Syna, abyśmy dzięki Niemu mieli uczestnictwo w miłości Boga.
Zapytam siebie o obecny poziom mojej wiary, którą otrzymałem na chrzcie świętym. Czy mogę powiedzieć, że moja serdeczna więź z Bogiem się pogłębia? Czy moja modlitwa osobista, moje życie sakramentalne otwierają mnie na żywą obecność Boga? Czy pozwalam, aby Bóg wypełniał moje serce, pragnienia i myśli?
Poproszę Ducha Świętego, aby pomógł mi popatrzeć w prawdzie na te wszystkie zakamarki mojego życia, w których zamykam się na Boga, nie pozwalam Mu działać i kierować swoim życiem?
Co najbardziej przeszkadza mi budować szczerą więź z Bogiem? W gorącej modlitwie poproszę Ducha Świętego, aby doprowadził mnie do całej prawdy o moim życiu z Bogiem. Poproszę Go, aby pomógł mi otworzyć się na Boże pragnienia wobec mojego życia.
Na zakończenie medytacji lub w ciągu tygodnia ponowię przyrzeczenia chrzcielne i wyrzeknę się Złego. Zaproszę Ojca, Syna i Ducha Świętego zwłaszcza w te chore „miejsca” mojej wiary, które najbardziej potrzebują Bożego uzdrowienia: „Ulecz mnie, Boże Trójjedyny!”..
Krzysztof Wons SDS/Salwator
W poszukiwaniu sensu
Wnętrze
Życie polega na utrzymywaniu równowagi między środowiskiem (zewnętrzem) a „wnętrzem” organizmu. U roślin i niższych zwierząt „wnętrze” sprowadza się do układu procesów biochemicznych, niemal automatycznie reagujących na zmiany w otoczeniu. U wyższych zwierząt siatka reakcji na bodźce ze środowiska jest wysoce złożona.
U człowieka wnętrze staje się „nowym światem”. Nie tylko doznaje on zewnętrzny świat przez zmysły i drogą rozumowej refleksji, lecz także przetwarza świat zewnętrzny na swoją własną substancję.
Przedmioty i ludzie, których znamy i z którymi się stykamy, to nie są przedmioty i ludzie należący do zewnętrznego świata, lecz nasze obrazy przedmiotów i ludzi. Świat naszego wnętrza to także świat naszych wyobrażeń, myśli, zdobytej wiedzy, przeczytanych lektur, przeżyć artystycznych... Im bogatszy jest ten świat, tym człowiek jest pełniej człowiekiem.
Pielęgnowanie w sobie wewnętrznego świata nazywamy życiem wewnętrznym. Świat wewnętrzny ma pewne stopnie.
Są w nim obszary mniej lub bardziej osobiste, mniej lub bardziej intymne. Jeden z najbardziej intymnych obejmuje sprawy ostatecznego losu człowieka: sensu życia i śmierci, życia po śmierci, Boga i religii. Pielęgnowanie w sobie tego obszaru nazywa się życiem wewnętrznym w sensie religijnym.
Życie wewnętrzne (w sensie religijnym) rozgrywa się w każdym człowieku. U niektórych w pełni świadomie, w rozkwicie, u innych ledwo się tli - ale zawsze jest. Nie da się go całkiem zniszczyć.
Prawdziwe życie wewnętrzne to nie tylko świat naszych myśl i i subiektywnych doznań. To przede wszystkim osobisty kontakt z rzeczywistością, której na imię Bóg.
Osobisty kontakt z Bogiem,
być może nienazwanym,
nierozumianym,
ale obecnym.
Obecnym w najgłębszych
zakamarkach mojego wnętrza.
Tak głębokich
że mieszka tam
już tylko
prawda i szczerość.
Bo prawda i szczerość są w każdym człowieku, tylko u niektórych tak głęboko, że sami tam już nie umieją trafić.
Módlmy się o łaskę odnajdowania samych siebie
Ks. Michał Heller
