Ewangelia (Łk 12, 32-48)
Gotowość na przyjście Pana
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo.
Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze.
Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie.
A to rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie przyjść ma złodziej, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Wtedy Piotr zapytał: «Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich?»
Pan odpowiedział: «Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby rozdawał jej żywność we właściwej porze? Szczęśliwy ten sługa, którego pan, powróciwszy, zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; surowo go ukarze i wyznaczy mu miejsce z niewiernymi.
Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».
Rozważania
Wsłucham się w Jezusa, który kładzie mi na serce sprawę czuwania na Jego przyjście. Przyjdzie niespodziewanie. Czy myślę o tym? Czy jest mi bliska postawa czuwania?
Moje biodra mają być przepasane (w. 35). Chodzi o postawę gotowości i wolności od tego, co krępuje „ruchy ciała”. Co mogę powiedzieć o obecnym stanie mojego ducha: o wewnętrznej wolności i gotowości na spotkanie z Jezusem?
Moje życie ma być jak zapalona pochodnia (w. 35). Mam szukać światła, żyć jasno, przejrzyście, bez ukrywania czegokolwiek i bez dwuznaczności. Co mogę powiedzieć o jasności mojego życia? Czy jest coś, co ukrywam przed Bogiem, przed sobą, przed innymi?
Jezus przywołuje obraz ludzi szczęśliwych (ww. 37-38). Jakie jest moje obecne samopoczucie? Czy czuję się głęboko szczęśliwy? Co rodzi we mnie szczęście, a co je odbiera? Zwierzę się Jezusowi.
Czas należy do Boga, ale ja jestem odpowiedzialny za jego wykorzystanie (ww. 39-40). Co mogę powiedzieć o mojej czujności? Czy czas nie ucieka mi „jak złodziej”? Czy mam poczucie zmarnowanego czasu? Nie trzeba się domyślać godziny przyjścia Jezusa, ale być na nie gotowym. Będę prosił Jezusa: „Daj mi serce gotowe, wypełnione tęsknotą za Tobą!”.
Krzysztof Wons SDS/Salwator
